2012 – Wystawa „Te co skaczą i latają” Artura Tabora (1968-2010) w ramach Festiwalu

Miejsce ekspozycji –

Wernisaż –

Wystawa czynna do 31 grudnia 2012

Wystawa fotograficzna pt. „Te co skaczą i latają” powstała z inicjatywy Ministerstwa Środowiska Biura Promocji i Informacji. Prezentuje bioróżnorodność polskiej przyrody.

Celem wystawy jest uświadomienie widzom, jak bogatą mamy naszą ojczystą awifaunę.

Obserwowanie zwierząt  w naszej strefie klimatycznej jest niezwykle trudne. Człowiek zdominował praktycznie wszystkie środowiska życia. Zwierzęta stały się bardzo czujne i płochliwe, unikają spotkań z człowiekiem. Nie wszyscy mamy świadomość jakich mamy „sąsiadów” w pobliżu naszych domostw. Ostatnimi miejscami gdzie możemy częściej spotkać dzikie zwierzęta są Parki Narodowe, Krajobrazowe, Rezerwaty Przyrody oraz miejsca zapomniane przez wszystkich.

Autor, Artur Tabor poświęcił ponad 7 lat pracy aby uwiecznić na śiatłoczułej błonie zwierzęta pokazane na wystawie. Każde zdjęcie wymagało wielu przygotowań (poznania danego gatunku) oraz  licznych wyjazdów w teren. Autor budował specjalne kryjówki w koronach drzew, wkopywał się w ziemię, stawiał maskujące szałasy na łąkach i polach. W tych „ zaczarowanych domkach”, które były swojego rodzaju czapkami niewidkami spędził setki godzin czekając na swoich dzikich aktorów. Na wystawie możemy podziwiać rzadkie gatunki zwierząt takie jak: wąż Eskulapa, żółw błotny, salamandry, koszatkę, bielika  oraz te bardziej pospolite jak żurawie czy gęsi zbożowe.

Wszystkie zwierzęta zostały sfotografowane w ich naturalnym środowisku.

Artur Tabor (1968-2010)

Jeden z najwybitniejszych polskich fotografów przyrody. Urodził się w Radomiu w 1968 r. Ukończył Akademię Podlaską w Siedlcach. Od młodości był zafascynowany twórczością Włodzimierza Puchalskiego, który był dla niego niedościgłym wzorem.

Fotografia przyrodnicza była wielką pasja jego życia. Przez wiele lat współpracował z czasopismami o tematyce przyrodniczej w Polsce, takimi jak m.in. Zwierzaki, Echa Leśne, Głos Lasu, Brać Łowiecka, Łowiec Polski, National Geographic, oraz agencjami zachodnimi m.in. z BBC (Nature Picture Library).

Specjalizował się w fotografowaniu i filmowaniu zwierząt w ich naturalnym środowisku, szczególnie ptaków. Na podglądaniu przyrody spędzał kilka miesięcy w roku budując specjalne ukrycia w koronach drzew, wśród wodnych szuwarów lub wkopując się w ziemię – jak sam mówił, bawił się w Indian będąc dorosłym.

Od 1998 roku zajmował się realizacją filmów o tematyce przyrodniczej. W 2001 roku zrealizował film „Podlaski Przełom Bugu”, który w 2002 roku zdobył I nagrodę na ogólnopolskim przeglądzie filmów o tematyce ekologicznej w Przysieku koło Torunia. W kolejnych latach powstały filmy przyrodnicze: „Nadbużański Park Krajobrazowy”, „Góry Stołowe”, „Dolina Krasnej”, „W obronie rzeki”. W 2005 ukończył dwa kolejne filmy „W krainie Jodły, Buka i Tarpana” oraz „Małopolski Przełom Wisły”. Był członkiem Związku Polskich Fotografów Przyrody, laureatem wielu nagród, m.in. Ludomira Benedyktowicza w dziedzinie artystycznej, Grand Prix w konkursie fotograficznym „Łowca Polskiego” im. Włodzimierza Puchalskiego oraz nagrody w Konkursie Polskiej Fotografii Prasowej.

Jego prace można było podziwiać na wielu zbiorowych i indywidualnych wystaw fotograficznych. W roku 2002 wystawa indywidualna Artura pt. „Te co skaczą i latają” zdobyła I nagrodę przyznaną przez jury fotografików na Międzynarodowym Festiwalu Mikrosfera w Białowieży.

Był autorem wspaniałych albumów fotograficznych „Bug. Nadbużańskie Podlasie”, ” Z Bliska i Z Daleka. Piła i Okolice”, „Kathmandu-Szkice” oraz „Królestwo Dzikich Gęsi” (wspólny projekt z Przemysławem Szymońskim), „Bug – pejzaż nostalgiczny”, „Wisła – królowa rzek”.

Jego najwybitniejszym dziełem był album „Sowy Polski”, do którego zbierał materiał ponad 8 lat. O skali fotograficznej trudności tego projektu świadczy fakt, że większość sów to ptaki prowadzące nocny tryb życia i dlatego ich fotografowanie wymaga  oprócz wielkich umiejętności również wyjątkowego zaangażowania i pracowitości. Książka nawiązuje do słynnych albumów Włodzimierza Puchalskiego i oprócz zdjęć zawiera dużo informacji poświęconych każdemu gatunkowi oraz opisy przygód jakie spotkały Artura podczas pracy nad albumem. Książka stała się bestsellerem na naszym rynku i cały jej nakład rozszedł sie błyskawicznie.

Wszyscy, którzy mieli okazję poznać go osobiście podkreślają jego pogodę ducha i entuzjazm. Ze swadą opowiadał o swojej pasji, o przygodach, o ukochanym Bugu. Wraz z Tomaszem Kłosowskim popularyzował polska przyrodę w dokumentalnym cyklu TVP „Dzika Polska”.

Artur Tabor zginął tragicznie 2 lipca 2010 roku podczas wyprawy do Mongolii.

W uznaniu zasług Senat Rzeczypospolitej Polskiej odznaczył pośmiertnie Artura Tabora medalem „Dobro Rzeczypospolitej  Najwyższym Prawem”. Medal przekazał rodzinie senator Stanisław Gorczyca